Of ik ondertussen weet wat ik later wil worden? Misschien... Of ik ondertussen de knoop heb doorgehakt? Jazeker. Of ik dat verhaal met jullie wil delen? Uiteraard! Na weken van inpakken, klussen en aannemers aanmoedigen om alles af te werken, mochten we 14 juli eindelijk verhuizen naar ons nieuwe huis. Eindelijk konden we beginnen aan het nieuwe hoofdstuk in Cohousing Eikenberg. Ook al hadden we de eerste dagen nog geen water, waardoor we letterlijk moesten kamperen, toch waren we zo blij dat we eindelijk deze stap konden zetten.
Eens we ons doorheen de torens bananendozen hadden gewerkt, bleef er naast een lijstje met allerlaatste puntjes voor de afwerking van ons huis vooral nog één grote opdracht over. "Goed nadenken en beslissen over je professionele toekomst." Hoe ver we daarna ook op vakantie vertrokken met het gezin, ook deze beslissende vraag ging mee in mijn koffer. Het vraagstuk bleef mij bezig houden. Wat ik absoluut wilde vermijden, was een tweede snelle en misschien ondoordachte carrièreswitch. Nu wilde ik meer dan ooit een job waar ik energie uit kon halen. Eens het nieuws bekend raakte dat ik op zoek was naar een nieuwe job, kwamen de vacatures van alle kanten, waarvoor dank. Misschien kon ik opnieuw naar het jeugdwerk? Of wat dacht ik van een job als maatschappelijk werker? Ook een uitvoerende functie communicatiesector lag binnen de mogelijkheden. Vanuit de Zwitserse bergen greep ik mijn kans en solliciteerde ik voor twee vacatures die mij echt aanspraken. Ook al was vooral ervaring belangrijk, toch kwam opnieuw mijn gebrek aan een bachelordiploma als struikelblok ten tonele. Uren van diepgaande gesprekken met mijn vrouw, vrienden en zelfs opnieuw een loopbaanbegeleider deden me uiteindelijk kiezen om terug te gaan studeren. Opnieuw met de neus in de boeken om leraar in het secundair onderwijs te worden voor de vakken Nederlands en aardrijkskunde. Of zoals pedagoog Pedro De Bruyckere het zo mooi verwoordt: leerkrachten zijn architecten van de samenleving van de toekomst. Ik koos er heel bewust voor om me tijdens deze woelige periode ten gevolgde van de coronacrisis even terug te trekken uit het professionele leven. Graag wil ik me grondig voorbereiden op het tijdperk na deze pandemie. Ongetwijfeld zal er heel wat veranderen aan onze samenleving. Vanuit de klas wil ik hieraan graag aan meewerken. Aangezien ik koos voor het knelpuntberoep van leraar Nederlands in het secundair onderwijs kan ik rekenen op de steun van de VDAB. Gedurende het traject van mijn opleiding blijf ik mijn uitkering ontvangen. Ook de kosten voor kinderopvang en het studiegeld nemen zij voor hun rekening. Dit maakte het allemaal wat draaglijker. Dat ik koos voor Nederlands verbaast je waarschijnlijk niet. Eindelijk kan ik mijn passie voor taal ten volle benutten en delen met jongeren. Het is mijn doel om de volwassenen van morgen te leren om beter naar elkaar te luisteren en helder met elkaar te communiceren. Met een wereldreis in m'n rugzak en een ambitie om onze planeet leefbaar te houden, koos ik ook bewust voor aardrijkskunde. Met een beetje geluk moet ik nog ergens op excursie naar één of ander tropisch land. Net als jou ben ik heel benieuwd hoe de komende maanden en jaren zullen verlopen. Met de regelmaat van de noodzaak breng ik je hiervan graag op de hoogte via deze blog.
2 Reacties
|
Ruben blogtWaarschijnlijk blijf ik een leven lang het antwoord zoeken op de vraag wat ik later wil worden. Wie ik ondertussen ben en wat er door m'n hoofd spookt, deel ik omdat ik denk dat het me richting kan geven. ArchievenCategorieën |